W maju weszły w życie przepisy, które wprowadziły zasadę, że nabywcą ziemi rolnej może być osoba prowadząca gospodarstwo rolne. Dotyczą one własności państwowej, nieruchomości rolnych i gruntów położonych w miastach i terenach podmiejskich, które nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, a w ewidencji gruntów są oznaczone jako nieruchomości rolne.

Nowe regulacje spowodowały, że tak restrykcyjnymi przepisami objęta została większość gruntów, nawet tych, które ze względu na swoją infrastrukturę mogłyby być wykorzystywane do innych celów niż rolne. Już w tej chwili rynek odnotowuje zmniejszenie obrotu tych nieruchomości. Ze względu na ograniczony krąg nabywców, ich wartość spada, a właściciele niechętnie sprzedają grunty po zaniżonych cenach.

Dane GUS przed wprowadzeniem przepisów wskazywały, że na koniec 2015 r. średnia cena za hektar wyniosła ok. 40 tys. zł. W I kwartale br. cena ta spadła do 39 tys. zł. Przy stosowaniu obecnych przepisów przewidywane są dalsze spadki. Rozwiązaniem mogłoby być szybsze i bardziej intensywne uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Pozwalałoby to na wyłączanie gruntów spod działania ustawy.

Ustawa wprowadzona w maju wynika z zakończenia okresu ochronnego na zakup ziemi przez obywateli Unii Europejskiej. Nowe regulacje miały ochronić polską ziemię przed wykupem zewnętrznym. Szybkość, z jaką zmiany zostały wprowadzone, spowodowała jednak, że zablokowana została większość transakcji między polskimi rolnikami i powstał chaos administracyjny. Eksperci są zgodni, że ustawa wymaga nowelizacji.

Z kolei Rzecznik Praw Obywatelskich już w lipcu zaskarżył ustawę do Trybunału Konstytucyjnego. Jego zastrzeżenia budzi przede wszystkim niejasna definicja pojęcia „nieruchomość rolna”. W jego ocenie ustawa narusza również prawa własności i wprowadza ograniczenia dla wolności gospodarczej.

Źródło: Newseria