Ustawa o podatku od dochodów osób fizycznych uprawnia do skorzystania z ulgi na dziecko podatników, rozliczających się według skali podatkowej, którzy w roku podatkowym wykonywali władzę rodzicielską lub funkcję opiekuna prawnego pod warunkiem, że dziecko z nimi zamieszkiwało. Ulgę mogą odliczyć także osoby, pełniące funkcję rodziny zastępczej.

Ulga przysługuje we wszystkich wymienionych wyżej przypadkach, jeżeli dziecko nie ukończyło 18. roku życia. Z ulgi na pełnoletnie dziecko można skorzystać tylko, jeśli dziecko to uczy się lub studiuje w Polsce lub za granicą. Jeżeli dziecko jest niepełnoletnie i zarabia, wysokość jego dochodów nie powoduje utraty prawa do ulgi.

Odliczenie przysługuje za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik sprawował opiekę nad dzieckiem. Jego wysokość wynosi 92,67 zł miesięcznie, czyli 1112,04 zł rocznie. Kwota ta przysługuje osobom samotnie wychowującym dziecko oraz rodzicom, których łączy związek małżeński. W obu przypadkach dochód za 2016 r. nie może przekroczyć 112 000 zł. Limit dochodowy dla osób niepozostających w związku małżeńskim wynosi natomiast 56 000 zł.

Limity dochodowe nie obowiązują w przypadku wychowywania więcej niż jednego dziecka. Przy dwójce dzieci kwota ulgi wynosi 92,67 zł miesięcznie na każde z nich. Rodzice i opiekunowie trójki dzieci mogą odliczyć 92,67 zł na pierwsze i drugie dziecko oraz 166,67 zł na trzecie. Na czwarte i każde kolejne dziecko kwota ulgi to natomiast 225 zł.

Podatnik nie ma obowiązku dołączania do rozliczenia odpisu aktu urodzenia czy zaświadczenia o ustanowieniu opiekuna prawnego dziecka. Organ skarbowy może jednak zażądać przedstawienia dokumentów, potwierdzających sprawowanie opieki lub naukę dziecka pełnoletniego. Wówczas należy dostarczyć odpowiednie zaświadczenia do właściwego urzędu.

Źródło: GP