Podatnik może dysponować kwotą nadpłaty VAT, gdy brak jest zaległości i bieżących zobowiązań podatkowych. W razie zaległości w PIT nadpłata w VAT zostanie zaliczona na tę zaległość.

Jeśli na podatniku ciążą zobowiązania z różnych tytułów, może on wskazać (składając wniosek), na które zobowiązania ma zostać zaliczona nadpłata. W razie braku wniosku, właściwy organ zaliczy nadpłatę na podatek o najwcześniejszym terminie płatności.

Analogicznie, w razie istnienia bieżących zobowiązań podatkowych, np. zaliczek na PIT, nadpłata zostanie zaliczona na poczet tych zaliczek. Zostanie ona zaliczona z dniem powstania nadpłaty lub dniem złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty . Może on wystąpić z wnioskiem o zaliczenie nadpłaty na przyszłe zobowiązania, np. z PIT.

Jeśli podatnik nie wystąpi z wnioskiem o zaliczenie na przyszłe zobowiązania, nadpłata jest zwracana z urzędu. Jeśli wysokość nadpłaty nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, zostanie zwrócona uprawnionemu dopiero na jego wniosek.

W sytuacji, gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od podatku należnego, możemy mieć do czynienia ze zwrotem podatku, a nie nadpłatą. Do takiego zwrotu będą mieć odpowiednie zastosowanie regulacje przedstawione powyżej dotyczące nadpłaty.

Źródło: GP