1 stycznia rząd ogłosił wytyczne, które mają na celu umożliwienie stopniowej redukcji zużycia energii. Wynikają one z unijnej dyrektywy, wskazującej konieczność zastosowania energooszczędnych rozwiązań. Na drodze do wdrożenia wytycznych stoją jednak bariery legislacyjne, finansowe oraz niska świadomość ludzi w tej kwestii.

Zgodnie z dyrektywą UE do 2021 r. Polska musi ograniczyć zużycie energii o kolejne 31-38 proc. Przykładem budownictwa zrównoważonego pod względem energooszczędności mają być budynki użyteczności publicznej. Dla nich terminem są lata 2018-2019. Do tego czasu powinny one obniżyć zużycie energii o 40 proc. Unijna polityka zmierza do promowania budynków niskoenergetycznych, a nawet zeroenergetycznych czy plusenergetycznych, czyli takich, które wytwarzają więcej energii, niż jej zużywają.

Polski rynek nie jest jednak przygotowany do takich zmian. Największe ograniczenia wiążą się z brakiem stosownych narzędzi finansowych. Państwo nie stosuje wystarczających zachęt, a dostępność dopłat jest niska. Problem stanowi także brak wykwalifikowanej kadry w firmach projektowych, a nawet wśród inwestorów. W przeprowadzonej ankiecie75 proc. osób przyznało, że zmiany narzucone przez Unię są korzystne, jednak tyle samo osób opowiedziało się za tym, że Polska nie jest gotowa do wdrożenia nowych wytycznych. Przedstawiciele branży uznali natomiast, że w upowszechnianiu budownictwa energooszczędnego niezbędna jest edukacja rynku oraz stworzenie obiektów pokazowych.

Konieczne jest również wskazanie zarówno wad, jak i zalet takich budynków. Eksperci wskazują, że mogą być one tańsze w eksploatacji, zużywać mniej energii i w mniejszym stopniu wpływać na środowisko. Mają jednak pewne ograniczenia podczas projektowania i eksploatacji. Kwestią, która wymaga dalszych dyskusji jest natomiast ich forma architektoniczna, a także sposoby zoptymalizowania ich kosztów tak, aby nie były droższe od rozwiązań tradycyjnych.

Źródło: Newseria.pl